22, మే 2017, సోమవారం

పెళ్లి రోజు కానుక (Surprise)

ఎంతైనా మీరు మరీ తెలివైన వారు కదా surprise అని చెప్పి ఓ  అరతులం బంగారం తో సరిపెట్టేసారు పెళ్లిరోజు gift అని దెప్పడం నా వంతు అయ్యింది కాని మా వారు ఒక చిన్న చిరుమందహసంతో సరిపెట్టేసరికి మూతి తిప్పడం తప్ప ఇంకేమి అనలేకపోయాను . మొదటి నుంచి మా వారు ఇంతే. మొదటిలో చిన్న పిల్లనేమో చేతిలో కొత్త వస్తువు రావడమే అపురూపం అనిపించేది. దానిలో అది చిన్నదో పెద్దదో ఉపయోగ పదేదో కాదో  తెలుసుకునే వయసు లేదు. మా బావ నాకోసం తెచ్చాడు వరకే తెలుసు మరి . పెద్దవి కొన్న రోజులు వున్నాయనుకోండి . అవి surprise లు కావు . మా వారు surprise అన్నారో ఆ time నాకు పెద్ద gift రాదని అర్ధం అన్నమాట. సరే ఏం చేస్తాం ఎలాను తిరుపతి కూడా తీసుకువెళ్లటం లేదు కనీసం ఉదయాన్నే గుడికైనా పెందరాలే తీసుకువెళ్ళండి అని last మాట మనదైతే వుండే satisfaction కోసం దేప్పినట్టు నటించి ఊరుకున్నాను.

మొత్తానికి మావారి gift కే సరిపెట్టుకుని గుడికి వెళ్లి అటునుంచి అటు బయట tiffin కానిచ్చి తిరిగి వస్తుంటే ఫోన్ ring అయ్యింది. ఎవరా అని చూస్తె police station నుంచి . ఇదేంటి పోలీసులు హడావిడి అనుకొంటున్నారా వుండండి వస్తున్నాను. మొన్న January లో హ్యాండ్ బాగ్ పాయిందని complaint చేసింది మీరేకదా  దొంగ దొరికాడు ఇంకా పూర్తిగా అతని దొంగతనం ఒప్పుకోలేదు ఒప్పుకోగానే కాల్ చేస్తాము station కి రండి అని. మాకు చాల ఆశ్చర్యం అనిపించింది.  ఎప్పుడో నాలుగు నెలల క్రితం ఒక functionలో నా హ్యాండ్ బాగ్ పోయింది . పోయింది కాదు లెండి నా అజాగ్రత్త  అనే చెప్పాలి. కింద గ్రౌండ్ ఫ్లౌర్ లో బాగ్ పెట్టి ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లో lunch చెయ్యడానికి వెళ్ళాను. అందరు పెట్టారు నేనోక్కత్తినే కాదుకదా అనే ధైర్యం తో కాని అందరి బాగ్ లు వున్నాయి ఏదో నాలాంటి ఒకల్లిద్దరివి తప్ప అందులోను మన దానిలో విలువలు ఎక్కువవి పోయాయి. స్మార్ట్ ఫోన్ ఒకటి, పాతిక వేలు డబ్బులు, కార్డు లు వగైరా వగైరా.  బాగ్ పోవడం ఒక వంతు ఐతే అది మా గురువుగారి పుట్టిన రోజు function కావడం ఒకఎత్తు. sentimental గా చాల బాధ వేసే వెషయం ఇపోయింది . ఇంకేం దొరుకుతుంది లే అని అనుకొంటున్నా సమయంలో అక్కడ పరిచయమైన రిటైర్డ్ police ఆఫీసర్ ఒకరు కంప్లైంట్ ఇవ్వండి వదిలేస్తే ఎలా అనగా పోలీసు కంప్లైంట్ ఇవ్వడం జరిగింది. చేసినా అది దొరుతుందన్న నమ్మకం ఐతే మాలో లేదు.

పోలీసులు రావడం అక్కడి CC కెమెరాలలో రికార్డు ఇనవి చూడడం క్లారిటీ లేదు సో ట్రై చేస్తాముఅని చెప్పడం జరిగింది. మా వారి classmate ఒకరు police ఆఫీసర్ ఆయనకూడా అంత easy కాదురా CC Tv footages కూడా సరిగా లేవుకదా సో దొరకడం కష్టమే కానీ ఒకసారి నేను కనుక్కుంటాను అన్నారు కానీ నమ్మకంగా చెప్పలేను అని అన్నారు. ఇంకా ఆయన అలా అనేసరికి ఇంకేం విసిగిస్తాములే పోలీసులను అని మేము కూడా దొరికిందా అని అడిగిన పాపానకూడా పోలేదు .

ఇక్కడ మీకో విషయం చెప్పెతీరాలి మరి పోగొట్టిన బాగ్ చాల విలువై నదే అన్నానుకదా  అన్ని పోగొట్టినా మావారు మాత్రం పాపం నన్ను ఒక్క మాట కూడా అనలేదనుకోండి . ఏం అనలేకపోయారో లేక ఎప్పుడు ఏమి పోగొట్టలేదు ఇదే ఫస్ట్ time అని ఊరుకున్నారో కాని అన్ని బాగ్ లో పెట్టుకుని తిరగోచ్చా అని ఒక సారి మాత్రం చిన్నగా అని ఊరుకున్నారు . పాపం నన్ను అనలేరు కూడా ఆయన  ఇది ఒప్పుకుని తీరాల్సిన విషయం నేను.

 ఈ మర్చిపోయిన విషయం మీద కాల్ రావడం అంటే చాల వింతగా అనిపించింది నాకు మా వారికి . సరే రమ్మన్నారుకదా అని వెళ్ళాము ఇంతకీ ఆ దొంగతనం అతనే చేసానని ఒప్పుకున్నాడుట . వాళ్ళ బంధువులతో మా డబ్బు మాకు ఇప్పించారు Hyderabad పోలీసులు .ఇలా పోయిన డబ్బు తిరిగి వస్తుందా అనే ఆలోచనలలోనుంచి తెలుకోడానికి కొంచెం time పట్టిందనుకోండి . పోలీసులకు థాంక్స్ చెప్పి స్వీట్ కొని విష్ చేసి వచ్చాము .

గురువుగారి పుట్టిన రోజున పోయిన డబ్బులు తిరిగి నాకు పెల్లిరోజుకు gift గా ఇచ్చారు అన్నమాట మొత్తానికి మా పెళ్లిరోజు gift అలా భారీగా ( మా వారు తక్కువలో తెల్చేసినా ) అందినందుకు అందులోను గురువుగారి పుట్టినరోజున పోయింది అనే బాధను చెరిపేస్తూ పెళ్ళి రోజుకు కానుకగా అందినందుకు చాల ఆనందం లో ములిగి పోవడం జరిగింది.


14, మే 2017, ఆదివారం

స్నేహం

           మొన్న మే ఒకటవ తేదీన మా స్కూల్ get-to-gather జరిగిందండి . దాదాపు 26 సంవత్సరాలు తరవాత కలిసాము అందరమూ .  మాది girls high school లెండి . పాతికేళ్ళ క్రితం ఆడపిల్లలకి ఇప్పటి పిల్లలలా ఫోన్లు గట్రా లేవుకదా పరిచయాలు నిలబెట్టుకోవడానికి.  వున్నా ఊళ్లోనే వుండే అవకాశాలు కూడా తక్కువ . పెళ్ళిళ్ళు అయ్యి భర్తలతో అత్తవారి ఇళ్లకో ,  ఉద్యోగ రీత్యా వేరే వేరే ఊర్లకో వెళ్లి వున్తున్నవాళ్ళమే ఎక్కువ కదా. ఒక వేళ స్నేహాన్ని నిలబెట్టుకోవాలనే తాపత్రయం తో ఉత్తరాలు ద్వార కొన్నాళ్ళు సంబంధాలు కొనసాగించినా తరవాత తరవాత సంసారం బాధ్యతలు పిల్లలు హడావిడులు అంటూ అవీ ఆగిపోయి చాల కాలమే అయ్యింది అందరికి.

       ఒక అమ్మాయి చొరవ వల్ల  ఎట్టకేలకు 26 సంవత్సరాల తరవాత అందరమూ కలవ గలిగాము. కలిసామే కానీ మాలో చాల మందికి చాల మందికి కాదేమో దాదాపు అందరికి  ఒకరో ఇద్దరో తప్ప ఎవరికి ఎవరు గుర్తులేము. ముఖాలు ఎక్కడో గుర్తొస్తున్నాయి కానీ పేర్లు తెలియవు.  మళ్ళి మళ్ళి కొత్త కొత్త గా పరిచయాలు చేసుకున్నా చిన్నప్పుడు స్నేహాలు అనుకునే సరికి ఒక కొత్త లేదు పాత లేదు అందరం ఒకటే కబుర్లు ఆటలు కేకలు పాటలు డాన్సులు . 40 లలో డాన్సులా  అందులోను ఆడవాళ్ళు అనకండి. చుట్టాలతోనో పక్కలతోనో ఐతే 40 లలో కాదు 20 లలోను చెయ్యలేము అల్లరి. బాల్య స్మ్రుతులంటే ఇదేనేమో అందరు మన సొంతవాళ్ళే, అందరు మన అక్క చేల్లెల్లె , అందరు మన బందుజనాలే.  దాదాపు 200 మందిమి కలిసాము. ప్రతి చోట వుండే మొహమాటాలు బెరుకులు తెలియని ప్రపంచం చూసినట్టు వుంది.

        గత పది సంవత్సరాలుగా మా వారి school get-to-gather లకి  నన్ను పిల్లలని కూడా తీసుకువేల్తున్నారు మా వారు. వల్ల ఫ్రెండ్స్ తో మా వారిని చూసినప్పుడు నాకు అనిపించేది . మగ పిల్లలుగా పుట్టడం యెంత లక్కీ నో కదా అని చక్కగా వాళ్లు ఇప్పటికి వల్ల school ఫ్రెండ్స్ దగ్గరనుండి అందరిని కలవోచ్చు ఏం కావాలంటే అల ఉండొచ్చు ఆడపిల్లలకి అవకాసం ఎలా వుంటుంది అని అనుకునే దాన్ని కానీ ఈ సంవత్సరం నేను మా ఫ్రెండ్స్ ని కలిస్తే చాల సంతోషంగా అనిపించింది . స్నేహాలు continue అయితే వుండే ధైర్యం ఏమిటో మళ్ళి ఇంకోసారి రుచిచూడడం అందులోను అన్ని బంధాల గురించు పూర్తిగా అవగాహనా వుంటే ఈ వయసులో తిరిగి అనుభూతిని పొందడం చాల బాగుంది. 

అందరమూ కొంత money ప్రోగు చేసి ఒక పేద స్నేహితురాలికి వేదిక మీదే విరాళం ఇచ్చాము.


31, జనవరి 2017, మంగళవారం

Whatsapp(పెను భూతం)

Whatsapp(పెను భూతం)

యా కుందేందు తుషారహారధవళా యా శుభ్రవస్త్రావృతా
యా వీణావరదండమండితకరా యా శ్వేతపద్మాసనా |
యా బ్రహ్మాచ్యుత శంకరప్రభృతిభిర్దేవైస్సదా పూజితా
సా మాం పాతు సరస్వతీ భగవతీ నిశ్శేషజాడ్యాపహా ||

అందరికీ వసంత పంచమి శుభాకాంక్షలు.. 

ఇది నా 100వ పోస్ట్ అంది ఇలాంటి టాపిక్ రాయాల్సి రావడం లక్కీనో కాదో తెలియదు మరి . ఓ బాలకృష్ణ 100 వ సినిమా లాగా శాతకర్ణి నో, చిరంజీవి 15౦వసినిమాలగానో తెలియదు కాని  ఇది నా 100వ పోస్ట్. 

హాయిగా కాలక్షేపానికి అమ్మలు , అత్తలు పెరటిగుమ్మంలో పనులు చేసుకుంటూ బియ్యం ఏరుకుంటూనో,  పప్పులు చేరుగుకుంటూనో ,  కందిపొడి విసురుకుంటూనో ఇంచక్కా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఉండేవారు.

తరువాత TV లు వచ్చి కొంచెం ప్రశాంత  కాలక్షేపాన్ని   పాడుచేస్తూ  వారానికి  ఒక సినిమా, వారంలో  ఒక చిత్రలహరి , మధ్య మధ్య లో చిన్న  చిన్న నాటికలు . ఆ  time లో  కొంచెంలో కొంచెం  నాలుగు  ఇళ్ళకు  ఒక TV అవ్వడం  వల్ల కాస్తా  కలసి  మాట్లాడుకుంటూనే  ఆ  programs  చూసేవాళ్ళు.

ఇంకొన్నాళ్ళకు  ఆ  ఒక్క  channel చాలదని  ఆ  నలుగురు  ఒకచోటే  కూర్చుండిపోయి  మాట్లాడేసుకుంటూ న్నారని కంగారుపడి  TV వాళ్ళు  చానల్స్  పెంచేశారు.  అంతేఅక్కడితో  మొదలయ్యి  ఉంటాయి  ఒక్కొక్కళ్ళకి ఒక్కొక్క choice  అనే  ఆలోచన  అంతే దెబ్బకి TV దెయ్యం  ప్రతి ఇంట్లో వెలిసింది.  అక్కడితో అమ్మలక్కల  కబుర్ల  ఫుల్ స్టాప్  కి పునాది పడిందనే  చెప్పాలి .

తరువాత తరువాత ఎన్నెన్ని చానల్స్ , ఎన్నెన్ని సీరియల్స్ , అందులో ఎంతెంత మంది ఆడ విలన్స్  చెప్పనలవి కావు. ఇవి సరిపోలేదుట. ఇంట్లో నలుగురు మాట్లాడేసుకుంటూ ఏదో ఒక ప్రోగ్రాం చూసేస్తున్నారుట.  అది అర్ధమైన వెంటనే టెక్నాలజీ కంప్యూటర్ ని దానికి జతగా  ఇంటర్నెట్ ని  తీసుకు వచ్చింది.  పోనీ అందులో కొంత కొత్తదనం  వచ్చి ప్రపంచం తో మనం పోటీ పడదాం అనుకునే లోపు  ప్రతివాడు ఎదిగిపోతే  కష్టం  అని  చేతిలోకి  స్మార్ట్ ఫోన్  వచ్చింది.  చెయ్యి అంటే మరి  కుటుంబానికి  ఒకటి కాదు కదా . మనిషికి రెండు . అందుకే  డ్యూయల్ సిమ్ లు మెమరీ కార్డు లు , దానికి తోడూ అందులో  WiFi లు etc  etc  etc .

ఇప్పుడు కొత్తగా  4Gలు 5Gలు . ఇంక పెద్దలకే  పిచ్చి పట్టే కాలక్షేపాలు అరిచేతిలోనే .  అలాంటిది  పిల్లల సంగతి వేరే చెప్పాలా.  facebookలు ,  E mail లు  విషయం అందరికి తెలిసినదే .  దాని వల్ల లాభాల మాటేమో కానీ పక్క  మనుషులతో  సంబంధాలు పోయి , social మీడియా లో అందరూ  బిజీ ఐపోయారు.  ఇప్పుడు కొత్తగా వచ్చింది whatsapp .  రామారామా  ప్రతి వాళ్ళు  whatsapp  లోనే  పలకరించుకోవడా లు ,  మాట్లాడుకోడాలు. అందులో  ప్రతి వాళ్ళకి  ఓ వంద గ్రూప్ లు .

గ్రూప్ లు అంటే గుర్తువచ్చింది  ఇంట్లో అందరిని అంటే  మళ్ళి ఎందరో అనుకుంటారేమో  అబ్బే అమ్మ, నాన్న, ఇద్దరు పిల్లలు అంతే  సుమండీ .  హాయిగా పిల్లలని పక్కన కూర్చోబెట్టుకుని  ఇది మంచి ఇది చెడు అని మాట్లాడుకుంటూ  పిల్లలకి కొత్త విషయాలు నేర్పాలిసిన కుటుంబ వ్యవస్థ ఒరేయ్ ఫ్యామిలీ గ్రూప్ లో ఒక మెసేజ్ పెట్టాను చూడు అనుకునే స్టేజి లోకి ఈ టెక్నాలజీ  మనల్ని మర్చేస్తోంది. మాటలు  పోయి  మెసేజ్ లతోను  అది కూడా వాళ్ళు వాళ్ళ భావాలను చెప్పఖర్లేదు  సుమండీ. ఎవరో పంపిన మెసేజ్ ని  forward చేసేస్తారు.  అంటే  వీడు పదాలు వెతుక్కోవాల్సిన  పని కూడా లేదు. ఇంక మాటలు ఏం మాట్లాడతారు .  ఇది ఫ్యామిలీ గ్రూప్ సంగతి ఇలా వుంది . 

ఇంకా ప్రతి వాడికి స్కూల్ గ్రూప్ , collage గ్రూప్, ఆఫీస్ గ్రూప్, కాలనీ group అంటూ ఇలా ఓ వంద గ్రూప్ లు. వీటిలో పనికివచ్చే విషయాలు షేర్ చేసుకోవడం మాట ఎలా వుందో తెలియదు ఎవ్వరికీ కానీ , ఒక గ్రూప్ లో వచ్చిన ప్రతి మెసేజ్ ప్రతి గ్రూప్ లోను కనబడుతుంది. ఒక అరగంట కనక ఫోన్  కేసి  చూసే  time దొరకక పొరపాటున  లేట్ అయ్యిందో  ఇంక ఫోన్ చూడాలంటె భయం వేసేనని వందల వందల మెసేజ్ లు అసలు అన్ని మెసేజ్ లు పైపైన చూడాలన్న యెంత time వేస్ట్ అయిపోతుందో .  

అసలు అన్ని మెసేజ్ లు అంత time ఫోన్ లోనే  స్పెండ్ చేసేస్తుంటే  పిల్లలకి  చదువుకునే  time ఎలా . పెద్దలకు పనులు ఎలా . అసలు పక్కన ఒక మనిషి ఉన్నాడు  మాట్లాడాలనే ఆలోచన ఎలా వస్తుంది?  ఇంట్లో ఉన్న ప్రతి వ్యక్తి  చేతిలోనూ ప్రపంచంలోను ఉండే  ఆఖర్లేని  కాలక్షేపాలతో గడిపే అలవాటు ఇపోతే  పనికొచ్చే పనులకు సమయం ఎక్కడ వుంటుంది .  మన ఫ్రెండ్ కి కష్టం వచ్చిందంటే  గెట్ వెల్ సూన్ అని మెసేజ్ పెట్టేస్తే వాడు బాగు పడిపోతడా.  

తండ్రి పిల్లాడికి ఒక మంచి మెసేజ్ పెట్టేస్తే వాడు మంచి  దారిలోనే వెళతాడా . కనీసం నువ్వు పంపిన మెసేజ్  వాడు చదివాడో లేదో కూడా చూసే ఆలోచన ఉంటోందా.ఇలాంటి విషయాలలో  వేగంగా కొట్టుకుపోతున్నమనం తెలివి  తెచ్చుకుని  ఇంటివైపు , జనం వైపు చూస్తామా . దేశానికీ పనికొచ్చే కాదు కాదు కనీసం మనకు పనికొచ్చే ఆలోచనలు మన  బుర్రలకు తడతాయా. మనందరికీ డౌటే కదా .

ఓ పది రోజులుగా నేను whatsapp వాడుతున్నాను లెండి . దాని మీద నాకు కలిగిన వికారం , చిరాకు , భయం ఇలా రాయిస్తున్నాయి . టెక్నాలజీ వాడుకోవాలి కాదనము కానీ దానికి కొంత పరిధి ఉండాలి, దాని అవసరాన్ని తెలిసి సద్వినియోగం చేసుకోవాలి కానీ మన ఇల్లు, ఆలోచనలు, చదువులు,  పనులు  పాడైపోయేలా  మాత్రం  కాదు కదా. మీరేమంటారు?