భగవద్గీత పారాయణం 2

తత్రాపశ్యత్స్థితాన్పార్థః పితూనథ పితామహాన్ |
ఆచార్యాన్మాతులాన్భ్రాతూన్పుత్రాన్పౌత్రాన్సఖీంస్తథా || 26 ||

శ్వశురాన్సుహృదశ్చైవ సేనయోరుభయోరపి |
తాన్సమీక్ష్య స కౌంతేయః సర్వాన్బంధూనవస్థితాన్ || 27 ||

కృపయా పరయావిష్టో విషీదన్నిదమబ్రవీత్ |

అర్జున ఉవాచ |

దృష్ట్వేమం స్వజనం కృష్ణ యుయుత్సుం సముపస్థితమ్ || 28 ||

సీదంతి మమ గాత్రాణి ముఖం చ పరిశుష్యతి |
వేపథుశ్చ శరీరే మే రోమహర్షశ్చ జాయతే || 29 ||

గాండీవం స్రంసతే హస్తాత్త్వక్చైవ పరిదహ్యతే |
న చ శక్నోమ్యవస్థాతుం భ్రమతీవ చ మే మనః || 30 ||

నిమిత్తాని చ పశ్యామి విపరీతాని కేశవ |
న చ శ్రేయో‌உనుపశ్యామి హత్వా స్వజనమాహవే || 31 ||

న కాంక్షే విజయం కృష్ణ న చ రాజ్యం సుఖాని చ |
కిం నో రాజ్యేన గోవింద కిం భోగైర్జీవితేన వా || 32 ||

యేషామర్థే కాంక్షితం నో రాజ్యం భోగాః సుఖాని చ |
త ఇమే‌உవస్థితా యుద్ధే ప్రాణాంస్త్యక్త్వా ధనాని చ || 33 ||

ఆచార్యాః పితరః పుత్రాస్తథైవ చ పితామహాః |
మాతులాః శ్వశురాః పౌత్రాః శ్యాలాః సంబంధినస్తథా || 34 ||

ఏతాన్న హంతుమిచ్ఛామి ఘ్నతో‌உపి మధుసూదన |
అపి త్రైలోక్యరాజ్యస్య హేతోః కిం ను మహీకృతే || 35 ||

నిహత్య ధార్తరాష్ట్రాన్నః కా ప్రీతిః స్యాజ్జనార్దన |
పాపమేవాశ్రయేదస్మాన్హత్వైతానాతతాయినః || 36 ||

తస్మాన్నార్హా వయం హంతుం ధార్తరాష్ట్రాన్స్వబాంధవాన్ |
స్వజనం హి కథం హత్వా సుఖినః స్యామ మాధవ || 37 ||

యద్యప్యేతే న పశ్యంతి లోభోపహతచేతసః |
కులక్షయకృతం దోషం మిత్రద్రోహే చ పాతకమ్ || 38 ||

కథం న ఙ్ఞేయమస్మాభిః పాపాదస్మాన్నివర్తితుమ్ |
కులక్షయకృతం దోషం ప్రపశ్యద్భిర్జనార్దన || 39 ||

కులక్షయే ప్రణశ్యంతి కులధర్మాః సనాతనాః |
ధర్మే నష్టే కులం కృత్స్నమధర్మో‌உభిభవత్యుత || 40 ||

అధర్మాభిభవాత్కృష్ణ ప్రదుష్యంతి కులస్త్రియః |
స్త్రీషు దుష్టాసు వార్ష్ణేయ జాయతే వర్ణసంకరః || 41 ||

సంకరో నరకాయైవ కులఘ్నానాం కులస్య చ |
పతంతి పితరో హ్యేషాం లుప్తపిండోదకక్రియాః || 42 ||

దోషైరేతైః కులఘ్నానాం వర్ణసంకరకారకైః |
ఉత్సాద్యంతే జాతిధర్మాః కులధర్మాశ్చ శాశ్వతాః || 43 ||

ఉత్సన్నకులధర్మాణాం మనుష్యాణాం జనార్దన |
నరకే‌உనియతం వాసో భవతీత్యనుశుశ్రుమ || 44 ||

అహో బత మహత్పాపం కర్తుం వ్యవసితా వయమ్ |
యద్రాజ్యసుఖలోభేన హంతుం స్వజనముద్యతాః || 45 ||

యది మామప్రతీకారమశస్త్రం శస్త్రపాణయః |
ధార్తరాష్ట్రా రణే హన్యుస్తన్మే క్షేమతరం భవేత్ || 46 ||

సంజయ ఉవాచ |
 
ఏవముక్త్వార్జునః సంఖ్యే రథోపస్థ ఉపావిశత్ |
విసృజ్య సశరం చాపం శోకసంవిగ్నమానసః || 47 ||

ఓం తత్సదితి శ్రీమద్భగవద్గీతాసూపనిషత్సు బ్రహ్మవిద్యాయాం యోగశాస్త్రే శ్రీకృష్ణార్జునసంవాదే

అర్జునవిషాదయోగో నామ ప్రథమో‌உధ్యాయః ||1 ||

భగవద్గీత పారాయణం 1

రచన: వేద వ్యాస

అథ ప్రథమో‌உధ్యాయః |

ధృతరాష్ట్ర ఉవాచ |

ధర్మక్షేత్రే కురుక్షేత్రే సమవేతా యుయుత్సవః |
మామకాః పాండవాశ్చైవ కిమకుర్వత సంజయ || 1 ||

సంజయ ఉవాచ |

దృష్ట్వా తు పాండవానీకం వ్యూఢం దుర్యోధనస్తదా |
ఆచార్యముపసంగమ్య రాజా వచనమబ్రవీత్ || 2 ||

పశ్యైతాం పాండుపుత్రాణామాచార్య మహతీం చమూమ్ |
వ్యూఢాం ద్రుపదపుత్రేణ తవ శిష్యేణ ధీమతా || 3 ||

అత్ర శూరా మహేష్వాసా భీమార్జునసమా యుధి |
యుయుధానో విరాటశ్చ ద్రుపదశ్చ మహారథః || 4 ||

ధృష్టకేతుశ్చేకితానః కాశిరాజశ్చ వీర్యవాన్ |
పురుజిత్కుంతిభోజశ్చ శైబ్యశ్చ నరపుంగవః || 5 ||

యుధామన్యుశ్చ విక్రాంత ఉత్తమౌజాశ్చ వీర్యవాన్ |
సౌభద్రో ద్రౌపదేయాశ్చ సర్వ ఏవ మహారథాః || 6 ||

అస్మాకం తు విశిష్టా యే తాన్నిబోధ ద్విజోత్తమ |
నాయకా మమ సైన్యస్య సంఙ్ఞార్థం తాన్బ్రవీమి తే || 7 ||

భవాన్భీష్మశ్చ కర్ణశ్చ కృపశ్చ సమితింజయః |
అశ్వత్థామా వికర్ణశ్చ సౌమదత్తిస్తథైవ చ || 8 ||

అన్యే చ బహవః శూరా మదర్థే త్యక్తజీవితాః |
నానాశస్త్రప్రహరణాః సర్వే యుద్ధవిశారదాః || 9 ||

అపర్యాప్తం తదస్మాకం బలం భీష్మాభిరక్షితమ్ |
పర్యాప్తం త్విదమేతేషాం బలం భీమాభిరక్షితమ్ || 10 ||

అయనేషు చ సర్వేషు యథాభాగమవస్థితాః |
భీష్మమేవాభిరక్షంతు భవంతః సర్వ ఏవ హి || 11 ||

తస్య సంజనయన్హర్షం కురువృద్ధః పితామహః |
సింహనాదం వినద్యోచ్చైః శంఖం దధ్మౌ ప్రతాపవాన్ || 12 ||

తతః శంఖాశ్చ భేర్యశ్చ పణవానకగోముఖాః |
సహసైవాభ్యహన్యంత స శబ్దస్తుములో‌உభవత్ || 13 ||

తతః శ్వేతైర్హయైర్యుక్తే మహతి స్యందనే స్థితౌ |
మాధవః పాండవశ్చైవ దివ్యౌ శంఖౌ ప్రదఘ్మతుః || 14 ||

పాంచజన్యం హృషీకేశో దేవదత్తం ధనంజయః |
పౌండ్రం దధ్మౌ మహాశంఖం భీమకర్మా వృకోదరః || 15 ||

అనంతవిజయం రాజా కుంతీపుత్రో యుధిష్ఠిరః |
నకులః సహదేవశ్చ సుఘోషమణిపుష్పకౌ || 16 ||

కాశ్యశ్చ పరమేష్వాసః శిఖండీ చ మహారథః |
ధృష్టద్యుమ్నో విరాటశ్చ సాత్యకిశ్చాపరాజితః || 17 ||

ద్రుపదో ద్రౌపదేయాశ్చ సర్వశః పృథివీపతే |
సౌభద్రశ్చ మహాబాహుః శంఖాందధ్ముః పృథక్పృథక్ || 18 ||

స ఘోషో ధార్తరాష్ట్రాణాం హృదయాని వ్యదారయత్ |
నభశ్చ పృథివీం చైవ తుములో వ్యనునాదయన్ || 19 ||

అథ వ్యవస్థితాందృష్ట్వా ధార్తరాష్ట్రాన్కపిధ్వజః |
ప్రవృత్తే శస్త్రసంపాతే ధనురుద్యమ్య పాండవః || 20 ||

హృషీకేశం తదా వాక్యమిదమాహ మహీపతే |

అర్జున ఉవాచ |

సేనయోరుభయోర్మధ్యే రథం స్థాపయ మే‌உచ్యుత || 21 ||

యావదేతాన్నిరీక్షే‌உహం యోద్ధుకామానవస్థితాన్ |
కైర్మయా సహ యోద్ధవ్యమస్మిన్రణసముద్యమే || 22 ||

యోత్స్యమానానవేక్షే‌உహం య ఏతే‌உత్ర సమాగతాః |
ధార్తరాష్ట్రస్య దుర్బుద్ధేర్యుద్ధే ప్రియచికీర్షవః || 23 ||

సంజయ ఉవాచ |
 
ఏవముక్తో హృషీకేశో గుడాకేశేన భారత |
సేనయోరుభయోర్మధ్యే స్థాపయిత్వా రథోత్తమమ్ || 24 ||

భీష్మద్రోణప్రముఖతః సర్వేషాం చ మహీక్షితామ్ |
ఉవాచ పార్థ పశ్యైతాన్సమవేతాన్కురూనితి || 25 ||

నది

నది

కొండ చరియల్లో పుట్టిన నది సన్నని చారలై కనిపించి, 

సన్నని ఊటగా మారి, ధారలై 

చెలరేగి వడివడిగా నురగలతో , అలలతో, 

లేలేత తలుకులతో, 

దట్టమైన ప్రవాహమై , 

పవిత్రమై కొండల నుండి బయలుదేరి 

రుచి గల తాగు, సాగు నీటిని అందిస్తుంది.

అన్నమాచార్య కీర్తన

మచ్చ కూర్మ వరాహ మనుష్య సింహ వామనా
యిచ్చ రామ రామ రామ హిత బుధ్ధ కలికీ ||

నన్నుగావు కేశవ నారాయణ మాధవ
మన్నించు గోవింద విష్ణు మధుసూదన |
వన్నెల త్రివిక్రమ వామనా శ్రీధరా
సన్నుతించే హృషికేశ సారకు పద్మనాభ ||

కంటిమి దామోదర సంకర్షణ వాసుదేవ
అంటేజాలు ప్రద్యుమ్నుడా అనిరుధ్ధుడా |
తొంటే పురుషోత్తమ అథోక్షజా నారసింహమా
జంటవాయుకు మచ్యుత జనార్దన ||

మొక్కేము వుపేంద్ర హరి మోహన శ్రీకృష్ణరాయ
యెక్కితి శ్రీవేంకట మిందిరానాథ |
యిక్కువ నీ నామములు యివియే నా జపములు
చక్కగా నీ దాసులము సర్వేశ అనంత ||

ఆనందం

         ఆనందం

        ఆనందం పలకడానికే  ఎంతో ఆనందంగా వినిపించే / అనిపించే పదం . కానీ నాకు అనిపిస్తుంది ఆనందానికి కొలత , అర్ధం పూర్తిగా అందుకోగలమా అని.  ఆలోచించే కొద్దీ చాలా ఆనందాలు చాలా మంది అందుకోలేకపోతా మేమో అనిపించింది.

       చల్ల గాలితో  రివ్వున పోటీ పడుతూ ఎగురుతున్న భావన. నది పాయలో అడ్డు ఆపు లేకుండా మనం కూడా వాగులో వాగులా, నది మలుపులో మలుపులా, లోయలో పడిలేచే  ప్రవాహంలా  తేలిన హాయి. మేఘాలలో దూది పింజలా తేలిపోతున్న తృప్తి . కదిలే కాలంతో పనిలేని ప్రశాంతత . 

      ఇవన్ని అనుభూతులే , మన ఊహలే నిజానికి ఆనంద సమయం అని మనం నిర్వచిచే సమయంలో వీటిలో ఏ ఒక్క అనుభూతినైనా మనం చేరుకోగలిగితే దానిని మించిన ఆనందం ఉండదనిపిస్తుంది. కానీ ఒక్కసారైనా మన ఆనందానికి ఇటువంటి అనుభూతి కలుగుతుందా?

      

       ఆనందాన్ని అనుభవించడంలో మనందరం సరిగా స్పందించ గలిగినా లేకపోయినా బాధలో మాత్రం పూర్తిగా  ములిగిపోతామనే చెప్పాలి.

     

         ఎలాగంటారా చిన్న దెబ్బ తగిలిందనుకోండి  ఇంకేముంది మొత్తం ప్రపంచం అంత తల్లకిందులయి మన నెత్తిన పడినంత హడావిడి చేసేస్తాము.

అదే ఎవరైనా చిన్న మాట అన్నారో ఇంక వాళ్ళు మన లిస్టు లోనే కాదు ప్రపంచంలోనే వుండడానికి పనికి రాని వాళ్ళుగా  డిసైడ్ అయిపోతాము.ఇంక ఇంట్లో ఏదైనా పొద్దున్నే ఆఫీసు టైములో కనుక కావలిసిన వస్తువు దొరకలేదో ఇంట్లో అందరూ నేరస్తులే.  కాదంటారా. 

     

         ఇంతకీ ఏమిటంటే చిన్న చిన్న ఇబ్బందులను ఇంతా పెద్దగా చూసేసే అలవాటుని మానుకుని  ,  ఆనందాన్ని మాత్రం  అంతకన్నా పెద్దగా చూడడం మొదలు పెడితే జీవితం మొత్తం ఆనందాన్నే అందుకోగలుగుతాము. కాబట్టి మనం అందులో ప్రాక్టీసు చేద్దాము.